Skład chemiczny meteorytu NWA 13188 jest bardzo podobny do składu skał jakie można znaleźć na powierzchni Ziemi. Może to być pierwszy znany meteoryt „bumerang”. Został sklasyfikowany 21 marca 2020 roku jako niezgrupowany achondryt.
W 2018 roku na Saharze został odnaleziony meteoryt, któremu nadano nazwę NWA 13188. Po zbadanaiu kosmicznego przybysza, naukowcy zaproponowali, że może być pierwszym znanym w historii „meteorytem bumerangiem” — skałą kosmiczną, która powstała na naszej planecie, zanim została wyrzucona w przestrzeń kosmiczną, a następnie spadła z powrotem na Ziemię. Jednak nie wszyscy zgadzają się z nowymi ustaleniami, które nie zostały jeszcze poddane ocenie.
Okaz ważący 646 gramów został odkryty przez poszukiwaczy meteorytów w nieznanej części Sahary w Maroku.. Nikt nie widział, jak skała spada na Ziemię, a jej skład okazał się być bardzo podobny do specyficznego, znanego naukowcom rodzaju skał wulkanicznych, co doprowadziło do spekulacji na temat jego pochodzenia.
Podczas konferencji Goldschmidta na temat geochemii 2023, która odbyła się w dniach 9–14 lipca w Lyonie we Francji, zespół międzynarodowych badaczy przedstawił dane sugerujące, że meteoryt Northwest Africa 13188 to meteoryt pochodzący z Ziemi, czyli skała, która powstała na Ziemi i została wyrzucona w przestrzeń kosmiczną miliony lat temu, a która dopiero co spadła z powrotem na naszą planetę. Jérôme Gattacceca, meteorytyk z Uniwersytetu w Aix-Marseille we Francji, przedstawił ustalenia swojego zespołu 11 lipca na międzynarodowej konferencji geochemicznej w Lyonie we Francji.
Zespół odkrył ślady izotopów (pierwiastków o różnej liczbie neutronów w jądrach), w tym berylu-3, helu-10 i neonu-21, co sugeruje, że skała była wystawiona na działanie promieni kosmicznych – wysokoenergetycznych cząstek poruszających się w przestrzeni z prędkością prawie światła. Poziom tych izotopów sugeruje, że skała znajdowała się w kosmosie przez co najmniej 10 000 lat, ale prawdopodobnie znacznie dłużej.
Istnieją dwa możliwe scenariusze wyrzucenia meteorytu w przestrzeń kosmiczną: pierwszy zakłada, że potężna erupcja wulkanu wyrzuciła go bezpośrednio w przestrzeń kosmiczną (jednak najwyższe pióropusze wulkanów wznoszą się zwykle jedynie na wysokość około 31–45 kilometrów nad Ziemią, więc ten scenariusz jest mało prawdopodobny – redakcja), a drugi zakłada, że został wyrzucony z atmosfery w wyniku uderzenia kolosalnej asteroidy. Naukowcy uważają, że to drugie wyjaśnienie jest najbardziej prawdopodobne, ponieważ żadna zarejestrowana erupcja wulkanu nie była na tyle potężna, aby wyrzucić skały w przestrzeń kosmiczną.
Nie wszyscy są gotowi nazwać NWA 13188 meteorytowym bumerangiem.
Kustosz kolekcji meteorytów w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu w Austrii – Ludovic Ferrière, nie był zaangażowany w prace nad badaniami meteorytu. Jego zdaniem „Bez wiedzy, ile lat ma meteoryt i bez możliwości analizy krateru uderzeniowego, trudno jest określić, w jaki sposób skała opuściła ziemską atmosferę lub ponownie w nią weszła”
Inni naukowcy zajmujący się meteorytami, uważają, że skała mogła również narodzić się w innym miejscu Układu Słonecznego, pomimo podobieństwa do skał ziemskich. W każdym razie, zespół badawczy planuje dalsze analizy, aby ustalić dokładny wiek skały i poszukać innych wskazówek, które mogą określić, w jaki sposób została ona katapultowana z Ziemi. W ramach dalszych testów planowane jest badanie pozwalające określić czy skała zawiera pierwiastek argonu przechchwycony z atmosfery ziemskiej. Takiego uwięzionego argonu „powinno być szczególnie dużo” w przypadku skały wystrzelonej z Ziemi.