15 lutego 2013 r, krótko po godzinie 09:20 (czasu jekaterynburskiego), nad obwodem czelabińskim na wysokości około 20 km nad Ziemią, eksplodował meteor, uwalniając 500 kiloton energii, około 30 razy więcej niż bomba atomowa nad Hiroszimą. Wywołał falę uderzeniową, która uderzyła w centrum Czelabińska 1 minutę i 24 sekundy po pierwszym jasnym błysku, wybiła szyby w sześciu pobliskich miastach i spowodowała, że około 1500 osób potrzebowało pomocy lekarzy z powodu obrażeń spowodowanych latającymi kawałkami szkła. W mieście zawaliły się dziesiątki dachów, potrzaskały futryny drzwi, uruchomiły się alarmy samochodowe.
Na ziemię dotarło około pięciu ton materiału meteorytowego, w tym meteoryt o wadze 650 kg, który został wydobyty przez nurków z dna rosyjskiego jeziora Czebarkul. Całe wydarzenie zostało spowodowane wtargnięciem w ziemską atmosferę małej asteroidy o średnicy około 17 metrów. Zostało udokumentowane na nagraniach z kamer samochodowych i przez wielu przechodniów. Światło meteoru było jaśniejsze niż słońce, ludzie widzieli go z odległości do 100 km. 20 osób zgłosiło oparzenia słoneczne od wyemitowanego przez bolid światła UV – jeden mężczyzna był tak poparzony, że złuszczyła mu się skóra.
Początkowa prędkość kosmicznego przybysza została określona na 30km/s, a jego masa na 11 000 ton co czyni go największym obiektem, który zderzył się z ziemską atmosferą od czasu eksplozji Tunguskiej w 1908 roku. Po początkowej eksplozji na niebie przetrwały dwa większe kawałki skał, które nadal przebijały się przez atmosferę. Jeden z nich rozpadł się na wysokości około 18 kilometrów, drugi leciał dalej, by w końcu wylądować w jeziorze Chebarkul, pozostawiając w lodzie dziurę o szerokości 7 metrów. Ten ostatni fragment został odzyskany przez nurków w październiku 2013 r i ważył 570 kilogramów. Większość kosmicznego materiału wyparowała w początkowej fazie lotu kuli ognia.
Meteoryt został sklasyfikowany jako chondryt zwyczajny. Wstępna analiza jego składu wskazuje na zawartość około 10% żelaza meteorytowego, a także obecność oliwinów i siarczków. Znalezione w meteorycie czelabińskim fragmenty jadeitu wskazują na to, że około 290 milionów lat temu meteoroid o średnicy około 150 metrów zderzył się ze znacznie większym meteoroidem z prędkością wynoszącą około 0,4–1,5 km/s. W momencie zderzenia doszło do wyzwolenia znacznej energii i temperatura bolidu wzrosła miejscami do przynajmniej 1700–2000 °C, co doprowadziło do powstania między innymi jadeitu.*
Burzliwa przeszłość pomogła rozpaść się kosmicznej bryle, gdy zbliżyła się do naszej planety, ratując Ziemian przed większymi fragmentami, które mogłyby wyrządzić więcej szkód na ziemi.
W poszukiwania fragmentów, które dotarły na ziemię, zaangażowali się również Łowcy Meteorytów z Polski. Relację z wyprawy przeczytacie na stronie meteoryt.org – „CZELABIŃSK. W POSZUKIWANIU OKRUCHÓW KOSMOSU”.
W 1949 r. w okolicach Czelabińska miało miejsce podobne zdarzenie, spadł tam wówczas deszcz meteorytów, z którego odnaleziono dwadzieścia fragmentów sklasyfikowanych jako chondryt L6 (Meteoryt Kunashak – MetBull) o łącznej masie dwustu kilogramów.